Νερό σαν γάργαρη συνείδηση

Υποθέτω την θάλασσα και μου προκύπτει ο γελαστός αέρας Σχήμα δυνητικό της δροσιάς κι ο ήλιος γύρω τόσο να καίει Νερό σαν γάργαρη συνείδηση, κορυφαίο απόκτημα Με τίτλους ιδιοκτησίας καθαρούς- Α μεταδοτική χαρά και του δεκαπενταύγουστου ανάφτηκε κεράκι στο εικόνισμα της Παναγίας! Λαγαρό κάτι που όταν το πλησιάζω, πάντοτε απροσδιόριστο Καημός φωτιάς και η κρυφή της πεμπτουσία Έμπνευση της ζωής εις βάρος του θανάτου.. Η παραλία γέμει από φωνές πλανόδιες Γέλια και σάρκες ροδαλές ποθοκρατούμενες Στον ουρανό η Συνείδηση που αγαπώ, όπως Ιδέα, λάμπει!