αποκτά καβούκι ο εαυτός..

Σκοτάδι πυκνό, πολεμικό μου δώρο Προτού αρχίσει του μεσάνυχτου η μουσική... Πυκνώνω τις γραμμές, τα στίφη Των πολεμιστών που διεκδικούν την περιώνυμη Νύχτα Όπως αυτή σκηνοθετεί κατά το Μέγα Έλεος... Γράφω και σβήνω- από αφάιρεση μια μέρα προσεγγίζεις και την νοηματική σιωπή.. Μετά αποκτά καβούκι ο εαυτός.. Σαν τότε που είδα την λιτή άγονη σκήτη Του μοναχού και με ταξίδεψε ο νους Σε σκέψεις άλλες. Η κλίμακα των άστρων φέρνει το συμπαντικό, κοντά σου, σιωπητήριο..