Στον αέρα έχω συμπάθεια.

 

 

Στον αέρα έχω συμπάθεια.

                 Είναι η συλλαβή των συλλαβών, μια δομή

                 Έξω απ’ τις δομές,

                 μια απουσία παρουσία.

Πέφτει το βάρος όσων ορίζω

στο κενό της μουσικής.

Ανάμεσα στις νότες παίζεται το δράμα.

Τώρα που σκοτεινιάζει η ορχήστρα παίζει κι οι κερκίδες

Γεμίζουν διψασμένους θεατές

Για φως αποκάλυψης.

            Καταργώ το φρένο και ζω την επιτάχυνση σαν τον μύθο

            Που άφησε την ιστορία φτωχή κι εκτεθειμένη…