Γενέθλια…

Να τρέχεις ανάμεσα στα μαχαίρια και να σου υπολείπονται κάτι αράδες

πορφυρές έως να φτάσεις

στης βραχνής πόλης τον πυρετό.

Τα χρόνια να πέρασαν. Να μην σε πάνε πουθενά τα γενέθλια- ποιός γιορτάζει

μέσα στην ρέουσα κατάθλιψη και όταν όλα

μαραγκιάζουν

σαρακοφαγωμένα από τον καημό;

Ηλεκτροκόλλησα την σιωπή- δυο σιωπές ένα ατσαλωμένο τίποτα- που μου αναλογεί.

Μονάζω τελικά κι ας μην το ξέρω. Η έρμη η μάνα μου

άλλα είχε εντύπωση θα πράξω.

Οι πιπεριές αφομοιώνουν την ψυχή μου.

Με σκούριασε ο άκρατος ιδεαλισμός.

Ο ήλιος τρυπά την κοσμοθεωρία μου

και γράφει μανιφέστα που εκπυρσοκροτούνε.

Είμαι ο αδαής που σήκωσε όλη την ευθύνη των πραγμάτων

και εκείνα σούμπιτο τον καταπλάκωσαν.

                                                           24.05.2013