19 Μαΐου 2013

Είμαι αυτός που οι ηλικίες του απίστησαν





Στο τέλος αγανακτούνε κι οι σκύλοι οι μέσα μου·
Με τούτο, με κείνο· γαυγίζουν·
Φασαρίες μου σκάρωσε η ζωή· κι όπως όλων μας
Το πικρό πικρότερο φάνηκε.
Συνθέτουν οι μέρες θλιμμένη μουσική.
Μια σκοτοδίνη άπλωσε πλοκάμια γύρω μου.
Είμαι αυτός που οι ηλικίες του απίστησαν
Και μεγάλωσε σιτιζόμενος κατάθλιψης παραφυάδες.








2 σχόλια:

  1. Δεν είναι ποίηση αυτό, είναι ο καημός μου… ΣΠ

    !!!

    ...κι όμως, οι ψυχές συναντούνται!
    Χαιρετισμούς,
    Υιώτα
    ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή


  2. Ακριβώς Υιώτα
    συναντιόνται!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή