Στο τέλος αγανακτούνε κι οι
σκύλοι οι μέσα μου·
Με τούτο, με κείνο· γαυγίζουν·
Φασαρίες μου σκάρωσε η ζωή·
κι όπως όλων μας
Το πικρό πικρότερο φάνηκε.
Συνθέτουν οι μέρες θλιμμένη
μουσική.
Μια σκοτοδίνη άπλωσε πλοκάμια
γύρω μου.
Είμαι αυτός που οι ηλικίες
του απίστησαν
Και μεγάλωσε σιτιζόμενος κατάθλιψης
παραφυάδες.
.jpg)
Δεν είναι ποίηση αυτό, είναι ο καημός μου… ΣΠ
ΑπάντησηΔιαγραφή!!!
...κι όμως, οι ψυχές συναντούνται!
Χαιρετισμούς,
Υιώτα
ΝΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς Υιώτα
συναντιόνται!
Φιλιά!