1 Μαΐου 2013

Πρώτα η ζωή, η μαγική ζωή




Πρώτα ένας ξερός ήχος και μετά
Η σιωπή
Κι όπως να αντιλάλησε η κοιλάδα
Από την ντουφεκιά – το πουλί
Πέφτει από το δέντρο και ούτε που σαλεύει τα φτερά του-
Μόνο η ψυχή του κάθεται ακόμα στο κλαδί και κλαίει…

Πρώτα η ζωή, η μαγική ζωή και μετά
Ο φόνος, ο επιγραμματικός φόνος κι όλα αλλάζουν καταμαρτυρώντας
Αθροισμένα κι άλλα μαρτύρια. Ακούω

Προσεκτικά το καθετί· ο νους μου
Κυνηγά όσα η θλίψη βούλεται να αποτελειώσει·
Και νικώ σε όλες τις αντιρρήσεις·
Νικώ γιατί αγαπώ την ζωή στην πρώτη αγαπημένη αξία της..


3 σχόλια:

  1. είναι πολύ όμορφο ποίημα, Στρατή!
    μέχρι το μεδούλι της ψυχής μου το μεταλαμπάδευσες

    καλό μήνα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Βίκυ

    ευχαριστώ!
    Ας μπολιάζουμε ο ένας τον άλλον με ποιητικά αντισώματα-
    ώ τι εμβόλια Θεέ μου!

    Και να θυμηθούμε σήμερα λίγο τον Γιάννη Ρίτσο..
    Γενέθλια θα είχε...
    Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. the poem is a cry to life.
    and all deserve to live even if it is a bird.
    kiss

    ΑπάντησηΔιαγραφή