Θα ζητήσω από τους ίσκιους την σιωπή

Θα ζητήσω από τους ίσκιους την σιωπή και πέρα

από την νύχτα των κοιμητηρίων

Γαλανός ουρανός θα απλωθεί

Επάνω μου, 
που θα φτάνει

ως τα όμορφα όνειρα.

Αυτά τα δόρατα των ηλιαχτίδων αυτές

οι μανιασμένες ορδές

Του φωτός,- μες σε όλα μιλάνε

Τα πλάσματα,

ανάταση και ευτυχίας την τέρψη.

Κρυφακούω του λίθου τον ψίθυρο, μια προσοχή έχω

Μην χαθεί το αποδημητικό δευτερόλεπτο που η αλήθεια

Η πιο μικρή των πραγμάτων 
γύρω μου 
δεν

Θα καταγραφεί.

Εκείνο που μου γέννησε το ποίημα, εκείνο 
το λιλιπούτειο φωνήεν σαν της αστραπής 
ή του ουράνιου τόξου δεν

σκαλώσει στης σελίδας το άγραφο 
και, 
προπαντός,

στην καρδιά μου..