Φέρτε με στο νυν της αστραπής

Φέρτε με 
στις πλατείες των ονείρων, στις συλλαβές

των νερών, 
στις εξάψεις των χρωμάτων-

Φέρτε με 
στο νυν της αστραπής στο φλας 
των ανέμων- φέρτε με

στο αγώγιμο φως του λόγου, στην εύκολη

δυσκολία του ανταγωνισμού, 
στην υπερβατική

φαντασία, στο μικρό θέατρο 
των ιδεών- φέρτε με

κοντά στην απουσία

στον θεό που όλο και συμπληρώνεται

από κοσμοθεωρία βαρβάτη-

Φέρτε με 
στην θρησκεία των γιασεμιών, στην οδοντόληκτη

μουσική του αρχαίου ναού-

Κάτω απ’ τους κίονες, 
ντυμένος 
υπερούσιο φεγγάρι

αφήστε να γίνω 
μύστης των αφανών

να καρφωθεί η λαλιά μου

στην φλούδα του δέντρου

τότε που μόλις ψιχαλίζει

και όλα στην γη τα σκεπάζει 
ένα χαρούμενο πνεύμα

που είσαι εσύ και εγώ..