2 Απριλίου 2013

Ζω στα περίχωρα μιας αυταπάτης






Κρατώ κάτι σημειώσεις που με μπερδεύουνε..
Η θάλασσα είναι ήσυχη και ο φάρος
Φωτίζεται και φωτίζει καλά.
Γυμνοπόδης μες του λιμανιού το νερό.
Τα Χανιά πάντα μ’ αρέσουνε·
Αγαπά την αρχοντιά τους η αφεντιά μου.
Ζω στα περίχωρα μιας αυταπάτης κι έτσι
Η μέρα μου εξομολογείται κάτι κρίματα
Πουλιών μέσα στο άσυλο του αέρα.
Η Κρήτη δεσπόζει απροσποίητη κι έως
Την κορυφογραμμή.
Με κάστρα μισογκρεμισμένα και με διαφάνειες
Των ουρανών της.
Η άχνα ενός ομιλητικού τόπου όπου η ψυχή μου τον γεύεται
Σαν η νύχτα να μην τον εξουσιάζει
με την γλαφυρή μεταφυσική της κι ο χρόνος
Επάνω του δεν έχει ορκισμένη διάρκεια..


                                                    Χανιά 31.3.2013 


4 σχόλια:

  1. Η μέρα μου εξομολογείται κάτι κρίματα
    Πουλιών μέσα στο άσυλο του αέρα!!!

    Στηλίτης του λόγου Στρατή κοινωνείς με το στίχο σου

    πολλά φιλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ...
    στην Κρήτη είσαι!!!;;;

    Στρατή μου,
    να γιατί ανανεώνεται η ποίησή σου!

    Καλό μήνα,
    Υιώτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Ελένη!
    βαφτίζονται όλα μες τις αναζητήσεις του ποιητή..
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Υιώτα
    καλό μήνα
    να χαίρεσαι το εγγονάκι σου
    φιλιά πολλά και χαιρετίσματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή