Αγκύλη σκοτεινή της νύχτας, στίχους ωραίους μου έδωσες-

Είναι το φως που έχω και μ’ ακολουθεί σαν ένα ρήμα εγκάθετο.

Ταξίδεψα μες την ανάγκη

της επιβίωσης- μου διανοίχτηκαν δρόμοι

σκληροί.

Αλλά τα μάτια μου χόρτασαν εικόνες

και ο χρόνος επάνω μου αποσάρθρωσε το ρολόι του.

Αγκύλη σκοτεινή της νύχτας, στίχους ωραίους μου έδωσες-

κι οι θάλασσες έπλασαν το είδωλο των λέξεων το τρανό.

Προσέγγισα τρόπων της αναζήτησης το φαρμάκι και πικραθήκαν

τα σπλάχνα μου.

Δαιμονικέ αέρα, λύσε τα μάγια σου

κι άσε με να σε καταλάβω που ένα κοπίδι γίνεσαι

που τέμνει την δική μου σιωπή.

                                                          Πάρος 26.3.2013