22 Ιανουαρίου 2013

Άσε με εμένα




Άσε με εμένα να είμαι ναυάγιο στην στεριά
Άσε με να είμαι κοχύλι στην άμμο
Άσε με να περικλείω μια φωνή σε ένα που πυρώνει ο ήλιος, λιθάρι-
να εξαπολύω ξαφνικούς κεραυνούς μου.
Άσε με να μιλώ κρυφίως με τα πιο απλά
Πράγματα που η ζωή μας έχει-
Άσε με να λατρεύω την θαλερή παπαρούνα
Και να φιλάω στο μάγουλο το δροσερό τριαντάφυλλο-
άσε με να είμαι εγώ κι ας μην είμαι εσύ αφού είμαστε ένα
Κλειστό φωνήεν του έρωτα που με το στόμα το δικό σου μιλάει..




2 σχόλια:

  1. εξαιρετικό!
    μπράβο Στρατή!

    δεν είναι μόνο ποίηση αυτό... είναι ο καημός μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Βίκυ
    μ' αυτούς τους καημούς δυστυχώς ή ευτυχώς, πορευόμαστε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή