Εκεί που περπατώ

Εκεί που περπατώ , κάτω από κάτι κουτσουπιές μια ομαδούλα

χαρωπή από πανσέδες γέρνει ευτυχισμένα το μικρό

κεφαλάκι της στο φύσημα του αέρα.

Το χώμα ψηλώνει σαν άρτος

που η μαγιά τον φούσκωσε.

Χτυπά της εκκλησίας η καμπάνα.

Πιο κάτω, στην λίμνη, οι πάπιες

ζητούν ένα ψιχίο αγαθό.

Ο ήλιος λαβώνει την μέρα και την ησυχία.

Στα πεύκα πέρα ακούγονται

ψιθυριστά μυστικά των περιστεριών.

Ερωτεύομαι την μέρα και κάνω

πως αγνοώ το σκοτάδι που κουβαλά η ψυχή.