Φροντίζω την γλώσσα σαν ένας αετός την φωλιά του.

Μπορώ να επιδιορθώσω το παλιό μου ποδήλατο αλλά δεν μπορώ

Να επισκευάσω τα πράγματα που μες την ιστορία βούλιαξαν

και με τρομάζουν.

Ένα μαχαίρι είναι οι μέρες που πέρασαν, ένα μαχαίρι στομωμένο που πια

Δεν κόβει καλά παρά μόνον

Εκείνο που απωθημένα ονειρεύομαι

Ακόμη

Στα καλά καθούμενα.

Φροντίζω την γλώσσα σαν ένας αετός την φωλιά του.

Παράξενο: δεν θέλει έτσι η εποχή.

Θέλει φτωχά να πορεύεσαι και ανέστιος.

Εγώ μιλώ ελληνικές κοφτές κουβέντες.

Σαν κείνες που μου έμαθε ο παππούς μου, χρόνια

Πολλά πίσω,

ανάμεσα σε τριαντάφυλλα και ανθισμένες

λεμονιές.

Αν ξαναζωντανεύω κάτι είναι η φωνή που έχει

της φιλοσοφίας άνεμο

Να χτενίζει σωστά και να περνά ξυστά

από τις κερασφόρες πικροδάφνες..