πεινώ συμπάθειες των αστεριών.

τροχάδην
κάτω από το αντίσκηνο της μέρας
πάνω στην λασπωμένη γη
ο ιππέας των νοημάτων
φτάνει στο φως μιας αστραπής
και προσεύχεται.

τα πλήκτρα στο πιάνο του δάσους
χτυπούν
λευκά μαύρα-
τελετουργικά
όλες οι αμφιβολίες ξεπεράστηκαν
η νομή της εξουσίας πραγματώθη'.

μένει ένα αδιάβαστο νερό
μες την παλάμη του Βοριά
εκεί που αντηχούν οι χίμαιρες
να δέεται πίσω απ' τα μισόκλειστα παντζούρια
πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρεις.

ο ξυλοκόπος ακονίζει τον κουρασμένο μπαλτά του.
η καλύβα του φτάνει στων δέντρων την άκρη.

όταν πέφτει το φως,
η μανία των μαινάδων διαμελίζει τις χορεύτριες
που οργίασαν μες την πυκνή βλάστηση
της πλαγιάς..

πάντα πεινώ συμπάθειες των αστεριών.