Ω ποίηση μυητική στο φως που θέλουν οι νεράιδες!

Πώς θα βρω φωνή για να πω το λουλούδι

που καρφώθηκε σφήνα στον βράχο;

Το παλέψανε οι άνεμοι μα εκείνο

Άντεξε και πυρπόλησε με το μπαρούτι του την ερημιά.

Πέρασα ηλικία της νιότης      και πιο νέος παρέμεινα-

Ζω με του πάθους καρδιά.

Το γιασεμί που αγαπώ

βαραίνει την κυκλοθυμία του αέρα.

Πλάστηκα για να είμαι των κυμάτων δημιουργός.

Ω ποίηση μυητική στο φως που θέλουν οι νεράιδες!

Κάθε σου λέξη επανάσταση

Μαζική. Μαθαίνω.

Απ’ όλες τις αμφιβολίες μου μαθαίνω.