Αλλάζει ο καιρός κι οι διαθέσεις.

Στην παλιά αυλή ανάμεσα

Από τα γεράνια και τα νυσταγμένα σκουλαρίκια

Το φεγγάρι αφήνει το δαψιλό φως του

Να φάει τζίτζιφα από τον χαμένο παράδεισο.

Ψηλά ψηλότερα απ’ όσο θέλει η αγάπη

η φλογέρα του αέρα στέλνει το ιλαρό τραγούδι της

Να σχίσει τα σύννεφα.

Αψάδα μιας βροχής που έρχεται.

Αλλάζει ο καιρός κι οι διαθέσεις.

Στο κρύο δωμάτιο διαβάζει κάποιος τα βιβλία που κρατούν στιχάκια

Σαν σκαλοπάτια κλίμακας παρακμασμένης

Όπου βαρεί τον νταγερέ της η αιώνια Ομορφιά.

Με το μολύβι η ζωή είναι μια τεθλασμένη αλλοπρόσαλλη ευθεία.