όσα είδα τόσα έγραψα

Περί τίνος πρόκειται λοιπόν  
λόγια και έργα να χαθούνε   μια φευγαλέα ανάμνηση
να μένει σαν όπως να σβηστεί μετά      
είναι ο θάνατος     το μυστικό των μυστικών ο δουλικός αέρας
που πνέει κάτω από τα κυπαρίσσια
η φωνή της γλαύκας  λίγο πριν ξημερώσει    
και η παγωνιά     που σκίζει με το αγιάζι της
τον χασέ της νύχτας;

Όσα είδα τόσα έγραψα      τώρα ακούω προσεκτικά
τα βουβά άνθη       στολίζουν την σιωπή με διάρκεια  
ζωή είσαι ταγμένη να αλυσοδένεις τους αθώους
τι να τις κάνω τις συναντήσεις του νου με την τρέλα    
το εγωιστικό βιολί  που κρούει
νότες της γλυκιάς θλίψης  
 έως το κοντινό κοιμητήριο των ψυχών;
ακουμπώ τα κρύσταλλα της αυγής και σώζω
τον απρόσμενο ήχο της έσω βιαιοπραγίας των νεφών
που πάνω στην γεμάτη γη σταλάζουν
τις ντελικάτες εύθραυστες σταγόνες τους
ώσπερ να φθινοπώρου συντέλεια εγένετο..