Σε βάθος ονείρου..

Σε βάθος ονείρου..

Είδα τα νυσταγμένα φυτά, τις γυναίκες

που γέρασαν

Και μια ρυτίδα που έτρεχε στα πρόσωπά τους.

Τις άλλες μέρες δεν σταμάταγε η βροχή.

Έκοβα τις σανίδες μιας βιτρίνας

με το πριόνι

Κι όλα, το ήξερα, την εποχή ετούτη, 
ήταν εμπόρευμα.

Αν νύχτωνε, η φωνή του φεγγαριού ξεμύτιζε 
από τα σύννεφα και η πόλη

Αποκτούσε άλλο ενδιαφέρον.

Κάτι αδέσποτα σκυλιά γαύγιζαν τους περαστικούς 
που αδιαφόρετα γυρνούσαν.

Μαύριζαν όλα για να φανεί κάπου ανάμεσα

Ένα παρήγορο αναποφάσιστο άστρο..