πάντα πυροτεχνουργός υπήρξα

Κλείνουν οι υποθέσεις του νου     εγώ το ξέρω ότι πάντα πυροτεχνουργός υπήρξα

Πολλή εκρηκτική μου στάθηκε η γαλήνη

Η μοναξιά μου το ίδιο

Περόνη είχαν οι σκέψεις

Ανατινάζονται κάποτε όλα

Θα συγκολλήσω όμως τα έρμαια κομμάτια τους

Ν’ ανασυνθέσω το πάζλ των χρωμάτων.

Στο πληκτρολόγιο σκαλίζω και φυτρώνουνε τα συμπεράσματα

Λέξεις επί των λέξεων, νοήματα, κρούστες

Πάνω στο γάλα την διαφάνειας

Η παρομοίωση θα με τραβά απ’ το μανίκι

πάντα

Όπως το κόμμα τον παλιό μας μουσικό.

Νύχτωσε για καλά. Κοιμήσου

μες την αγκαλιά μου

Θεά μελαχρινή που σε βαφτίζω

χίμαιρα

Ο πόνος που με συλλαβίζει

μ’ έκανε να γράφω ποιήματα

Και πα’ στο μαξιλάρι να παλεύω

για τον έρωτά σου

τόσα και τόσα βράδια..