Χωρά ο χρόνος σ’ ένα ποίημα;

Χωρά ο χρόνος σ’ ένα ποίημα;      κι ας μην πλησιάζεται

ποτέ το Αδύνατον.

Κινούνται οι αξίες σαν φωτιά
που κατακαίει τις πραγματικότητες.

Ίδια στοχάζομαι πάντα

θα μπορούσα κάλλιστα να σφάλλω κι ας μην σφάλλω

Ασφαλώς αφού από μία αντινομία κάποτε θα γεννηθεί
μία Ιδέα παραδεκτή από τα πλήθη.

Εντευκτήριο άτεγκτων αξιών που προσεγγίζει εκείνος που ζητά
την αρχαιότροπη μιλιά του.

Αγρυπνά η καρδιά μου να σώζει

το φως και ας με πληγώνει

το του φωτός λιβάνι και έλεος.

Αυτό που είναι η αλήθεια θες με σύνεση θες από ένστικτο

πάντα σαν θησαυρός εντός μας θα κυοφορεί

Ιδέες που συγκλόνισαν τον κόσμο.
Oυμανιστικά εργάζονται

οι λίγοι που λατρεύουνε τα οικουμενικά τραγούδια.