Όχι παραμύθια που θα με ταυτοποιήσουν με την βαρύτητα
Αν πεθάνω ίσως το φεγγάρι να μπει σαν κλέφτης στην καμάρα σου
Κοιτάζοντας να σου αποσπάσει τις λέξεις που δεν μου είπες.
Το ένα σου όνειρο
Που μεταπλάθει την πραγματικότητα
ίσως χωρέσει μια πιθανότητα λουλουδιών
Που στολίζουν τα μάτια σου
Όταν ο κόσμος όλος είναι
μια φτώχεια που δεν λέγεται…
μια φτώχεια που δεν λέγεται…
...κοιτάζοντας να σου αποσπάσει τις λέξεις που δεν μου είπες.....
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ τρυφερό Στρατή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ Κωνσταντίνα!