Εκ των έσω αναγνώθομαι καλύτερα
και με την σιγουριά που δίνει
στα χέρια μου μια λάμα από μαχαίρι.
Κοίτα που βιάζω τα ρήματα κι όμως εκείνα δεν μου απιστούνε!
Δίνω την παθητική τους συντέλεια
και η ενεργητική τους με δέχεται
να με τον τρόπο μου τα γονιμοποιώ.
Αυθαιρετώ κοιμώμενος κάτω
απ’ έναν ουρανό γεμάτο άστρα.
Πού να το καταλάβουν οι φιλολογούντες!
Αν δεν ζυμώσεις παραπλεύρως με την κυρά-Δέσποινα
πού να το μάθεις τι σημαίνει Παναγία…
Πάλι το μετάνιωσα, που γράφω σχόλιο, αλλά αυτό το ποίημα ήταν ασυνήθιστο , σύντομο, παθιάρικο, διφορούμενο αλλά κεντραρισμένο και εύστοχο. Τουτέστιν μου άρεσε πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα συντονισμός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριοστώ πολύ για το απρόσμενο θάρρος σου!
Καλά ξημερώματα!