Δακτυλικό αποτύπωμα της μέρας…

Βλέπω τους εργάτες· φορτώνουν 
την παλιά κομότα
στο φορτηγό. Την προσέχουν
σαν να ξέρουνε τα μυστικά της.
Στον ήλιο αναλαμβάνει χρέη εντυπωσιασμού
η παλιά επάνω της μαρκετερί.
Ο αέρας είναι λίγος και ένοχος
για την θρησκευτική παρασπονδία κάθε υποψίας.
Η κίνηση στον δρόμο ήσυχη.
Καθημερινά οι περαστικοί σταματούν
στο περίπτερο και αγοράζουνε εφημερίδες
ή τσιγάρα και καπνίζουν ξορκίζοντας
την στεναχώρια που επανέρχεται.
Για όλα υπάρχει τελεία.
Γράφω με το μολύβι μου κλεφτά
σε κάτι κουρελιασμένα χαρτάκια.
Έτσι γεννήθηκαν τόσα και τόσα ποιήματα.
Εργάτης μιας φυλακής που ανακαινίζεται
Και δραπετεύουν επιτυχημένα οι κρατούμενοί της.
Με το μολύβι μου κεντώ τον πόνο.