Συγκλίνουν οι μέρες μας προς ένα φως που εκκολάπτει συντροφικότητα

Συγκλίνουν οι μέρες μας προς ένα φως που εκκολάπτει συντροφικότητα
κι η αγάπη γίνεται
δασκάλα
τρανή
στα μάτια των παιδιών αναγνώθω
την ηθική των παλαιικών μου αναζητήσεων
και στης Γυναίκας την καρδιά βρίσκω
την ευωδιά που αρμόζει
στις λέξεις που με δυνάστεψαν

Από ένα χωριό αγάπης έρχομαι
και σε πρωτεύουσα των σκέψεων πηγαίνω
άμαθος από πόλεμο που στήνουν
οι αντωνυμίες
εγώ εσύ αυτός
ποιος θα με βρει να χαϊδεύω
ένα λείο ξεκάθαρο βότσαλο
πλάι στην θάλασσα και να απολαμβάνω
το ήσυχο κύμα
και την καρδιά μου
που επιτέλους γαλήνεψε;..