Ακούω την καρδιά σου

Μια λίθινη σιωπή     -τελευταία δεν έχω πάρα τέτοιες-     αξίζει  ουγγιές χρυσάφι η πανσέληνος    τόσο φεγγάρι

που δεν θα το χωρέσεις στις τσέπες σου     τόση συμφωνία

μουσική των άστρων      όλα απομυθοποιημένα      μα είναι υπέροχα  μηνύματα μες τον μπλαβί ουρανό     την ώρα

που οι πάπιες λουφάζουν μέσα στα καλάμια     της λίμνης και η επανάσταση των θεϊκών ωρών γλυκαίνει υποδόρια το σύμπαν.

Ακούω την καρδιά σου      σκλήρυνε μα είναι ακόμα γαλάζια      ένας χτύπος αβρός     σαν από υπερθετικά αισθήματα     μετά      όπου υπάρξεις θα υπάρξω    έχει ο Θεός    ας κοιμηθούμε κάτω από την έναστρη ναυαρχίδα των ονείρων

       σ’ αυτό το καρνάγιο φυσάει συμπάθειες    κι η ποίηση είναι σφήνα που συγκρατεί να μην καταρρεύσει ο κόσμος..