Έτσι συνέβησαν όσα συνέβησαν μέσα στην γλώσσα.

Φωνούλες διάφανες τρυπούνε τον αέρα
Στίφη βαρβάρων εντόμων κι ο ουρανός
Σε έκσταση καθώς οι αυτοκρατορίες των νεφών
Δένονται χέρι χέρι σε ένα χορό
Βροχής όπου πατάς με πατώ σε η κάθε σταγόνα
Πέφτει σπάζοντας σε μικρά διαμαντένια επίγεια δάκρυα.
Βάθυνε η Κυριακή, έγινε
Ένα γλαυκό επιφώνημα που τσιρίζει σαν δίκιο μιας αρχαιοκάπηλης ηλιαχτίδας.
Πουθενά δεν πήγα αν δεν το επέτρεψε ο νους.
Σαν να ήταν λιγάκι ένοχος για κάτι ο θεός κι ο χρόνος που όλα τα κατάλαβε πλήρωσε με τις αστραπές την φρονιμάδα του πριν ακροτελευτήσει.
Έτσι συνέβησαν όσα συνέβησαν μέσα στην γλώσσα.
Σαν Αη-Γιώργης καβαλάρης να μου εμπιστεύτηκε το άλογό του και το δόρυ και τον μέγα δράκο.
Φύλαγα από τις λιτανείες του απαλού ανέμου μυστικά των κοριτσιών
Φιλιά και λόγια που έκαναν στα ξαφνικά την ποίηση να μοιάζει φάρος..

                                  26.1.2012