ελπίζω να τα καταφέρω μ’ εμένα.

Μυρίζει ψωμί, ένα αεράκι καταστρέφει την γύμνια του πρωινού

Οι λεπτομέρειες των ουρανών αντανακλώνται στην δαιδαλότητα των δρόμων

Τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο

Εγώ περιφέρω την θλιμμένη φάτσα μου

Κι όμως ελπίζω να τα καταφέρω μ’ εμένα.

Χτυπώ ρυθμικά τα πόδια μου στο πεζοδρόμιο

Απ’ τα μπατζάκια μου προδίδεται η λαχτάρα

Να χαρώ την ζωή σαν όπως μια ανάσα θαλερή θα μπορώ.

Ανοίγουν κλείνουν τα παράθυρα

Τα ποιήματα κυριαρχούνε

Κανένα τους δεν γερνά

Τα πιστεύω πολύ παθιασμένα

Και αποδίδω τα των ποιητών στην μυθολογία που για όλα επαναδιαπραγματεύεται.

Έτσι για τα γενέθλιά μου ρε γαμώτο..