Κλείνω τα μάτια και ακούω την θάλασσα

Αέρα ερμαφρόδιτε αέρα δεκαπεντασύλλαβε που ορμάς

Λυσσάρης πάνω στης θαλάσσης τον αφρό

Η λεβεντιά σου είναι πανίσχυρος σκύμνος.

Ξαπλώνω σε ένα παγκάκι εκεί στην έρημη παραλία

Κλείνω τα μάτια και ακούω την θάλασσα

Όλα τα λόγια μου είναι προικιά της

Όλες οι γνώσεις μου δικές της διδαχές.

Πριν απ’ το μεσημέρι και ο που νικά είναι για πάντα νικημένος

άμα δεν θυσιάσει την ψυχή του στον βωμό του ορίζοντα..

                                     Ρέθυμνο   12.5. 2012-05-19