Κυριακή μεγάλη

Τα δέντρα του απογεύματος διατυπώνουν απορίες στον ήλιο·

κατατείνουν προς κάτι το άπιαστο

αιθέριο μοιάζει όσο κι αν προσπαθήσεις δεν λέγεται.

Κυριακή μεγάλη, Ιουλίου η τελευταία. Ρέω

με τα γεγονότα·

συντελούνται μέσα μου τόσα μυστήρια.

Μανιφέστα εγρήγορσης μ’ οδηγούνε στο περισπούδαστο πουθενά-

λιμνάζει ο βίος.

Λίγο ακόμα θα ξέρω πόσο λείπεται απ’ τα μέσα μου ο κόσμος ο έξω.

Λίγο ακόμα…

Μια ιδέα πλατιά λεβεντιά..

            31.7.2011