Θέλησα να χωρέσω το άπαν μες σε μια ποίηση του ρεαλιστικού ορίζοντα

Εκείνα τα δέντρα που έχασαν το φύλλωμά τους

Με τους ρυτιδωμένους κορμούς και γέρνοντας μέσα στο κάθε

απόγευμα

Γίνονται ιερό του χειμώνα..

Πιο καθαρά τα διαβάζω

Μέσα στην αναστάτωση μιας ξαφνικής βροχής

Που γρονθοκοπεί το φιλήσυχο χώμα.

Και το σκουλήκι που έρπει άοκνο μετά

Τρυπώντας την γη, ανοίγοντας τα μυστηριακά του τούνελ

Όπου ένας αναζωογονητικός αέρας να φρεσκάρει το υπέδαφος έρχεται.

Βαδίζω αργά και είναι βρεγμένα παντού αυτά τα πεζοδρόμια

Που τα θυμάμαι να μην είναι αυτά που νομίζω εγώ πολυσύχναστα.

Περπατούν βιαστικές οι κυρίες

Μ' ένα κραγιόν στα χείλια υπέρμαχο μιας ομορφιάς που τελειώνει-

Ή άλλα κοριτσόπουλα με την κοιλίτσα τους εκεί

Τρυφερή σε κοινή θέα

Αναμετρώνται με την ευεξία και την υγεία την άκρατη.

Κι όταν βραδιάζει

Τα μαγαζιά φωταγωγούνται, οι βιτρίνες τους

Έχουν όψεις φαιδρές

Κι ο καταστηματάρχης περιμένοντας

Τον θεό τζίρο πεθαίνει..

Θέλησα να χωρέσω το άπαν μες σε μια ποίηση του ρεαλιστικού ορίζοντα

Και θέλησα να επωμιστώ το κόστος

Που προκύπτει για κάποιον που ζητά συνεχώς να μαθαίνει..

                                                                         Λαμία.. 19.10.2010