ο ουρανός είναι μια σκέψη ευτυχισμένη του θεού.

Βήματα αργά μιας ρίζας

Μέσα στο χώμα

Πόντο πόντο- σαν να θέλει

Να κατακτήσει όσο σκοτάδι είναι χοϊκό.

Δοκιμάζει την δύναμή της, ανασαίνει

Σχεδόν νωχελικά- όμως πεισματικά κι επίμονα-

Όπως να είναι να νικήσει πάντα τελικά.

Κι αυτό το δέντρο που υψώθηκε με χρόνους

Συλλαβή την συλλαβή: σαν ένας φλοιώδης πύργος

Ευαίσθητος και κραταιός.

Τα κλαδιά του είναι φιλικό ευανάγνωστο άπειρο.

Απλώνονται μέσα στις βαθιές εύκολες νύχτες

Που ο ουρανός είναι μια σκέψη ευτυχισμένη του θεού.

Τα φύλλα του σκουπίζουνε τα δάκρυα των αστεριών:

Στιλπνά, νικηφόρα, χλωροφύλλης τεχνάσματα.

Είναι επίγραμμα ολοζώντανο που σχηματοποιεί το ήθος των πουλιών..