Η κοιλιά σου είναι ένα ρόδο γενναίο·

Είναι κάτι τρόποι των ουρανών που δεν μπορούν να μεταφραστούν απ' τα σύννεφα

Είναι μια ιστορία ανέμων της νύχτας που δεν την έμαθε ποτέ κανένα φεγγάρι-

είναι που εγώ δεν είμαι εσύ αλλά είμαστε το ίδιο

Αμίλητο δέντρο που έμεινε δίπλα στην θάλασσα και το μαγεύει λίγο λίγο η μέρα

Σκαμπανεβάζοντάς το ως το πρώτο φως.

Η κοιλιά σου είναι ένα ρόδο γενναίο·

Είναι λευκή η κοιλιά σου, είναι μια είσοδος άγνωστη που μ' αρέσει·

Περνώ μες απ' αυτήν μέσα στην κάθε αιωνιότητα

Γυμνός σαν ένα που κοιτούσαμε οι δυο μας κάποτε άστρο.

Τα φορέματά σου καίγονται στην βυθισμένη παραλία.

Μετά βουτάς στην θάλασσα με την υγεία στο δέρμα.

Αισιόδοξη σαν σκέψη πεταλούδας.

Μαγνητική σαν η άποψη του θερμότερου πόλου.

Και σε μαθαίνω έτσι: όπως λυσίκομη και με το αήττητο βλέμμα

Κυνηγάς το ελάφι των λέξεων μια στιγμούλα να γίνεις

Ασήμαντα σημαντική κατατρώγοντας

σπυρί σπυρί όλο το ρόδι

Των μέσα σου αντιφάσεων..