Ζητώ να μην χαθεί τίποτα από το τώρα που είσαι ευτυχισμένη.
Κάπου σφάλλω, κάπου έσφαλλα, κάπου θα σφάλλω.
Τρόπους έχει πολλούς να σε πληγώνει η ζωή.
Όμως πίστεψε τις αξίες της και να: η φωνή σου ρέει γαλάζια
Μες του ουρανού το απέραντο,
Σε είδα δίχως να σε δω- και ώ παράδοξο
Αυτό που νόμιζα ήσουν.
Άσε τα φτερά των πουλιών να μηδενίσουν το βάρος σου-
Πέτα ανάλαφρη και έλα στον ύπνο μου-
Η θεά που πίστεψα είσαι-
Οι μουσικές που ακούω είναι από τον άνεμο
μες τα φυλλώματα που κρούει σιγανά,
για να μην πληγωθούνε, η αιωνιότητα.
Τον παρακάτω στίχο σου θα τον χειρουργήσω κάπως...χωρίς αναισθητικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΖητώ να μην χαθεί τίποτα από το τώρα!........
Κάπου σφάλλω, κάπου έσφαλλα, κάπου θα σφάλλω. που θα σφάλλω.
Κύριε Στρατή άτεγκτε κριτή και καλέ μου φίλε!
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήβρε έτσι κι αλλιώς εσένα σε αγαπάω γιατί είσαι αυθεντικός..
Τι θέλεις να σου λέω;
Αφου έκοψες και τις κακές λέξεις, ακόμα πιο πολύ..
Ε, είμαι συντηρητικός- τι να κάνουμε;
ωραία μου τα "χώνεις" κε Τράγκα..
♫♪♫♪ Σε είδα δίχως να σε δω- και ώ παράδοξο αυτό που νόμιζα ήσουν.♫♪ Η θεά που πίστεψα είσαι ♫♪♫♪
ΑπάντησηΔιαγραφήτο φανταστικα με μελωδια...
~‿~