ήθελα κι εγώ να έχω μια ζεστή πατρίδα.

Την στιγμή που ήθελα τις αλήθειες και ο ήλιος μέσα μου άλλα ζωγράφιζε,

την στιγμή που αφαιρούσα από μένα προσθέτοντας στον ρυθμό του κόσμου

εσύ ήσουν έναν σύνορο παραβιασμένο, μια πατρίδα χωρίς αγαπημένους, μια φθορά της καρδιάς.

Αλλά ακόμα σε πίστευα, δεν είχα την τόλμη

να φύγω, να μην είμαι εκεί

που φυτρώνουν τα πικραμένα κλαδιά σου.

Και γινόμουν ο θλιμμένος που θέλει να κρυφτεί από όλους

που θέλει να πιστέψει το αδύνατον, που ζητά να του αποδοθεί το δίκαιο της φωτιάς.

Κρατούσα την αναπνοή μου θυμώνοντας στους τυράννους

κρατούσα το όνειρο όπως ποτέ μην μου φύγει

και ήλπιζα ξανά όπως σε είχα πλάσει μέσα μου

να σε δω.

Τώρα μες απ' τον στίχο που κρατώ μου έρχονται τα δάκρυα

και μέσα μου τα πνίγει όλα μια οργή

γιατί ήθελα κι εγώ να έχω μια ζεστή πατρίδα.

                                                                                2010