ΚΟΡΜΙ ΓΥΜΝΟ

Κάτω απ’ το λυγισμένο πεύκο σαν νεκρό

Το κορμί σου.

Γεμάτο μπλαβινιές από την λύπη.

Στριφογυρίζει με μανία το Ιούνιο ρούχο του.

Ποιήματα το ξεγυμνώνουν-

Αλλάζουν το παρουσιαστικό του

Με ρυθμό.

Η σιωπή φυσάει αερικά

Στήνοντας χορό μέσα στις πέτρες, γύρω από το αγαλμάτινο

Σώμα της μοναξιάς σου.

Μια μουσική προσκαλεσμένη πρωινή

Βυθίζει το δάκτυλό της μέσα στο στήθος σου

Λευτερώνοντας την πνοή από κραυγή που φυλάκισες με αιώνες…

                                                  9.6.1983

                                                  Ζούμπερι