Τα μεγάλα κτίρια
είναι η αρχιτεκτονική άποψη της συγκατοίκησης
στον απόλυτο πληθυντικό της.
Στα πεζοδρόμια περνούν οι ράτσες όλου του ντουνιά.
Πώς έγινε έτσι η πατρίδα;
Κανένα φως του μυαλού δεν μεταγλωττίζεται εύστοχα
πια. Λείπουν οι επιτήδειοι..
Οι πολιτικάντηδες ρυπαίνουν με όλα τους- πάντα ρυπαίνουν.
Το χρήμα είναι δυσκοίλιο και πια δεν μιλά:
κοιμάται στα ταμεία που στενάζουν.
Περιφέρεται απρόσκοπτη μια φιλαυτία
αισχρά αδιέξοδη.
Και η πόλη βαραίνει σε απουσία όταν το πλήθος
εξακολουθεί να ζει και να ληστεύει
όλα τα χρώματα της ομορφιάς..
Θεσσαλονίκη.. 4.11.2010

Γραμμένο στην όμορφη Θεσσαλονίκη που δύσκολα χαρίζει την ομορφιά της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓουΐκα
ΑπάντησηΔιαγραφήόμορφη Θεσσαλονίκη!