Πόθοι που δεν σίγασαν φέρνουνε τα κορίτσια πιο κοντά

Έτσι που μην κάνεις κιχ κι η μέρα επαναστατεί να ελευθερωθούνε τα πουλιά της.

Γαλάζιες ρίμες στεφανώνουνε περίοπτα το χάος.

Το χέρι μου αυθαιρετεί μες τον ορίζοντα

Και γράφει αλησμόνητες παλιές μουσικές.

Πόθοι που δεν σίγασαν φέρνουνε τα κορίτσια πιο κοντά

Στην πραγματικότητα.

Τα ωραία βυζάκια τους εξέχουν ως το μέλλον.

Πώς να μην ερωτευτώ την σιωπή που κατοικούνε;

Και μένω σε μια μονοκατοικία που μπάζει
Βοριά και ανέκκλητο Ζέφυρο.