...αποχρώντος λόγου...
Δεν είναι ποίηση αυτό, είναι ο καημός μου…
19 Αυγούστου 2011
ΠΡΟΣΕΞΕ
Έχει βραδιάσει. Ένας μουεζίνης άνεμος
Ακούγεται στους μιναρέδες της οξιάς.
Ψάλλει.
Τραγούδι σφυριχτό μονότονο.
Αν φωνάξεις τώρα
Θ’ αποδημήσουν τρομαγμένες
Οι πολιτείες των πουλιών.
Πολιτεία ντύνομαι... των πουλιών... μεταμορφωτικός γίνομαι στίχος ποιήματος..
και φωνάζω...
και πες μου...
θα αποδημήσουν οι δρόμοι ή οι φόβοι που τόσο καιρό έκρυβα στα σκοτεινά μου μονοπάτια?...
πες μου....
Φιλάκι επιστροφής...
καλώς σε βρήκα ξανά, Στρατή..... παράξενη αίσθηση.. τόσο γνωστοί.. τόσο άγνωστοι ξανα σε ένα οικείο ΙΔΕΟμέρος να βιώνουμε το καρδιοχτύπι της ποίησης....
Πολιτεία ντύνομαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήτων πουλιών...
μεταμορφωτικός γίνομαι στίχος ποιήματος..
και φωνάζω...
και πες μου...
θα αποδημήσουν οι δρόμοι ή οι φόβοι που τόσο καιρό έκρυβα στα σκοτεινά μου μονοπάτια?...
πες μου....
Φιλάκι επιστροφής...
καλώς σε βρήκα ξανά, Στρατή.....
παράξενη αίσθηση..
τόσο γνωστοί..
τόσο άγνωστοι
ξανα σε ένα οικείο ΙΔΕΟμέρος
να βιώνουμε το καρδιοχτύπι της ποίησης....
Καλώς την στον στίβο των μαχών!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε μάχη τώρα αρχίζει..
της ζωής, της καρδιάς..
Καλό απόγευμα!