23 Οκτωβρίου 2010

ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ…

Στον τοίχο σκαρφαλώνει η ανθισμένη γλυσίνα,

ζουζουνίζουν οι έγκυρες μέλισσες,

η χαρά της ημέρας

είναι μια λεβεντιά του ήλιου που γελάει

πάνω στην ώχρα του παλιού σπιτιού..



Καύχημα των ανέμων οι πολύχρωμες

φορεσιές των αρωμάτων

που τις κρατούν και τις διαδίδουνε πουλιά.



Καίει χρυσός ο ήλιος..

Λιβάνια της υπεραξίας του

σκορπούν τα ζαλισμένα δευτερόλεπτα

που ο κόσμος να μεγαλουργήσει πάλι θέλει..

4 σχόλια:

  1. Αυτο που μαρεσει σαυτο το ποιημα ειναι οι εντονες εικονες που αναδυονται μεσα απο αυτο.

    Υπεροχο ποιμα κ με πολυ συναισθημα!
    Ευχομαι να εχεις μια καλη Κυριακη!

    Μπεττυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άρωμα Ζωής!!!

    Τέλειο!!!

    Καλό ξημέρωμα, Στρατή μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Betty Manousos @ CUT AND DRY
    Μπέττυ την καλημέρα μου και σ' ευχαριστώ!
    Οι φωτογραφίες σου είναι εξεπέραστες!
    Ερωτευτηκα τα τοπία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΠΡΟΜΗΘΕΑ ΠΥΡΦΟΡΕ
    ΚΑΛΗΜΈΡΑ!
    αρώματα ζωής για να θημόμαστε πώς πρέπει να ζούμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή