Τόσοι άνθρωποι γύρω μου

Οι πολυκατοικίες έχουν θεμέλια, η νύχτα

Έχει θεμέλια, ο νους μου

Έχει θεμέλια, το φεγγάρι

Αγκιστρωμένο πάνω στον σκοτεινό ουρανό.

Ο χρόνος που ξόδεψα να μάθω δεν ανταποκρίνεται
στο αποτέλεσμα. Είμαι αδαής και τσαρλατάνος

Που δεν έφτασε την απόλυτη γνώση. Αλλά

Και τι είναι τώρα πλέον απόλυτο; Εκεί

Που νομίζεις γνωρίζεις τον άνθρωπο,

Ο άνθρωπος δεν είναι αυτό που ήξερες τότε εσύ.

Κρατά κι από σένα τουλάχιστον ένα σημαντικό μυστικό.

Τόσοι άνθρωποι γύρω μου ένοχοι,

Αθώοι, με τις μικρές απατεωνιές τους, πασχίζοντας

Να κερδίσουν επιτυχημένα μια ωραία ζωή.

Κι όταν τους πλησιάζω κρύβονται σαν για να μην τους ξέρω

ποτέ

Που αφήνουν τον χρόνο τους να κυλά βιαστικά

και θλιμμένα.