131.
Προσδοκώ μια εποχή που δεν θα έχω χρεία να εκμυστηρεύομαι-
μια οπωροφόρα εποχή που να συνεχίζει τις λέξεις μου
μέσα απ’ την οθόνη ενός μακρινού θρησκευτικού ουρανού.
Έτσι που δεν θα ξέρω αν είμαι εγώ ή είναι άλλος
εκείνος που αναπολεί καθήμενος πάνω σ’ ένα θαλάσσιο βράχο
την προ αιώνων πολυδαίδαλη
ηθική των ειδωλολατρών συνετών..
Στρατή μου, να με συμπαθάς, αλλά προσδοκάς απείρως πολλά....
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μην χρειάζεται να εκμυστηρεύεσαι;
Δηλαδή να σε "διαισθάνονται";
Στο εύχομαι
Και να με καταλαβαίνουν μου αρκεί meggie..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!