ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ..

Την ύλη τρώει η ύλη- αλλά

στα βαθειά των αποκαλύψεών της

εκμυστηρεύσεις πεταλούδας ταιριάζουν

ψυχής.

Σαν να μην μπορείς να εξηγήσεις κιόλας

το ελαφρό της πετάρισμα

προς το άπιαστο.



Θάλασσες

ανταμώνουνε τις θάλασσες-

μαγεία γεμάτες

κάτι απ’ τον βυθό τους υποψιαζόμαστε

γραμμένο

σε βότσαλο εξαγνισμένο

σε έρημο ακρογιάλι-



Τοπία ωκεανών,

ζούγκλες παρθένες, απάτητες

δυσκολεύοντας με το σκοτάδι τους την εξιχνίαση-

το πένθος όλο στα βαθειά κρύβεται

των μυστικών του πόντου.



Και αρδεύω με δροσιά βγαλμένη από όστρακο ανεστραμμένο

τα όνειρα

μοσχοβολάνε τώρα

εσύ ξέρεις από τάξη ανθρώπινη αλλά ξέρω κι εγώ

άσπρα μαύρα γράμματα

κεφαλαία των πόθων γεωγραφία.



Πάλι θα είσαι εδώ

που αρχίζουνε οι ανεμώνες της θαλάσσης πάνω στα έξω βράχια

να σαλεύουνε αργά με το λιλά της αμεριμνησίας τους

μηνύματα όλα-



Επικοινωνίες του γαλαζοπράσινου

καθώς ο ουρανός σου

αποτυχημένος μάγος

αρνείται να σε πάρει ακόμα στα βαθειά



φτιάχνεις λίμνη από πρωτόγονα δάκρυα

και χορταίνεις ολοένα με περισσότερες λέξεις…

3.1.2008