Κρατώ τον λόγο σου σαν αξιωματικό λόγο:

95.




Κρατώ τον λόγο σου σαν αξιωματικό λόγο:

στο ύψος που πρέπει και μέσα μου

να τον καταλαβαίνω πιο πολύ τώρα που είμαι μόνος.



Α, πώς με ξάφνιασε η απουσία σου!

Όλη την μέρα έτρεχαν μες το μυαλό μου οι ιδέες

σαν φρενιασμένα άλογα που ήθελαν και να νικήσουν.



Πέφτει το βράδυ.. Ο νους μου γίνεται

ένα κλειστό δωμάτιο που κάποιος υποφέρει αναβοσβήνοντας το φως.



Εσύ,

σαν κάπου μακριά, τώρα θα πιάνεις την κουβέντα με τα άστρα.



Θα είσαι η νίκη επί των πάντων, μια θεά

που δάφνες δρέπει από τον πόλεμο των λέξεων..



Και θα παρίστασαι εκεί που κλείνει ο ορίζοντας σφιχτά

μία αγχόνη περασμένη στον λαιμό της μαύρης νύχτας..