Από της νυκτός ακόμη, ένα φως, παράξενο, στρογγυλό

64.




Από της νυκτός ακόμη, ένα φως, παράξενο, στρογγυλό

και στην προέκτασή του ν’ ανταμώνει κάθε σκέψη.

Ίδιο από αρχαία ελληνική μοίρα ..



Όταν μικραίνει ο κύκλος των ειπωμένων, εγώ είμαι ένα κέντρο

σαν από λόγο παλιό, που γύρω του περιφέρονται δορυφορικά

λέξεις κλειδιά που ξεκλειδώνουν

μελλοντικό ορίζοντα.



Και ξέρω ότι καλύτερα είναι να αισθανθείς, να παλέψεις

κι ας μην ερμηνευτούν τα πάντα γύρω σου - ας μείνουν

με το λούστρο του μύθου τους, ας μην

τα ξέρεις ολοκληρωτικά..



Είναι το σκοτάδι πειθήνιο- το φως

εκδικητικό-

η μέρα αψιά..



Δεν θα μπορέσεις να είσαι εκείνος που ήθελες- θα κατασπαραχτείς

από των νοημάτων τις οξείες οδύνες!