24.
Παρατείνεται η διάρκεια του εφήμερου και τα λόγια
που είναι σπαθιά, είναι λόγια ποιήματος
που αυτοαναφλέγεται
για να υπάρξει
σαν φλόγας ιδέα.
Το κραυγαλέο εγώ ενός τέτοιου ποιήματος χωρά μόνο
σε ένα λεξιλόγιο δημιουργημένο πριν από χιλιάδες χρόνια, που έχει αθροίσει
επικοινωνίες αισθημάτων
πριν γίνει
συμβολικά γραπτό.
Και ξέρω
την καθαρή φύση
ενός λόγου με πιο πολλά νοήματα
απ’ ότι θα μπορούσε να αντέξει
η ίδια η ζωή..
Όλα γύρω εφήμερα, κι εμείς μόνιμοι, παρατείνοντας το χρόνο τους, στο χρόνο μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Στρατή
:-)
Όλα γύρω μας εφήμερα κι εμείς εφήμεροι
ΑπάντησηΔιαγραφήπαρατείνοντας την ανάσα μας ως την ανθισμένη αιωνιότητα..
Καλό απόγεμα Βάσσια!