Γαυγίζουν τα σκυλιά την νύχτα

20..




Γαυγίζουν τα σκυλιά την νύχτα, ο άνεμος

καρφώνει την φωνή τους πάνω στις κλειδωμένες πόρτες

όπου από μέσα τους κοιμάται

της αυγής ο αρραβωνιαστικός..



Το φεγγάρι δείχνει δόντια, αγριεύει,

τινάζει ένα γύρω την σκόνη του, φουρκίζεται

και πιο αινιγματικό κι από μια περιπλανώμενη σκέψη

πάει να δύσει

στο αύριο..



Τα λουλούδια μυρίζουνε όνειρο

κι όπως το ξέρουν ότι δεν θα ξαναγεννηθούμε

τα δίνουν όλα τους, τσιτώνονται

να κυριεύσουν τον γλαυκό αέρα.



Τότε σηκώνεται η πεθαμένη μάγισσα και αρχίζει να ψελλίζει

ακατάληπτα λόγια, ενός αρχαίου ψαλμού, που ακούγονταν

τις νύχτες

παλιά,

όταν λιγόστευε το φως του το φεγγάρι.



Και πάνω απ’ τον ύπνο των ανθρώπων δυο φτερά

από γιγάντιο γύπα

που οσμίστηκε το αίμα κάθε ζωντανού και έρχεται

πάλι να δαιμονίσει..