Ως εμεγαλύνθη τα ρόδα

Ως εμεγαλύνθη τα ρόδα και μες την εσπέρα

Το νερό ωραία που έτρεξε

Μέσα μου την πατρίδα για να συλλαβίσει..



Ο μύθος γράφτηκε του σκοταδιού.

Τα πεύκα το ρετσίνι τους εκμυστηρεύτηκαν

Στον πλησιέστερο λόφο.



Πήρα το φιλί σου όταν τα μαχαίρια των λέξεων έσκιζαν τις γαστέρες τόσων νοημάτων



Κι η γλώσσα γίνονταν αμφιβολία της σποράς.



Τι θα πούμε αύριο που θα αξίζει

Μέσα του τόσο ταριχευμένο σήμερα;



Α, τυμβωρύχος είμαι που σύλησα

τον τάφο του ίδιου μου εαυτού..



3.6.2010