ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΝΩ..

Μέσα στο τσιμέντο και την βαριά ατμόσφαιρα των γραφείων

Αλουμινίων εξάψεις ,υαλοπίνακες, φώτα

Εσύ που δεν ξέρεις εσένα, εγώ

Που δεν με ξέρω εγώ



Και ρήματα:

Αγαπώ, προσεύχομαι, ελπίζω



Ένας θεός παράξενα σιωπηλός

Αφήνει τους ανθρώπους πιο εκτεθειμένους

Να ζουν..



Στα ρηχά της πραγματικότητας εκείνοι ιδρώνουν αγωνία



Καθόλου ευκολίας απόκτημα το παρόν



Νομάδες των πόλεων-παράξενο- θρησκεύουν

Κάτω από τον τεντωμένο από υπέρ-ωρίμανση ουρανό.



Κι εγώ…

Τι κάνω εγώ;



Λέξεις κάνω-



Γιατί με άλλον τρόπο δεν μπορώ

Ν’ αρθρώσω έστω μία αμφίβολη βεβαιότητα..