Ένα πουλί που τραγουδά σαν θέλει το χαρμόσυνο να δείξει πως λαμβάνει χώρα-

32.

Ψηλώνει ο ήλιος κι εσύ μηρυκάζεις ιδέες που σου παραχωρήθηκαν
Σαν να ‘σουνα ο διαχειριστής εχέφρονας των άκαιρων επαναστάσεων
Που μόνο άλλαξαν τον τρόπο που φοβόμαστε να ζούμε πλάι σε άλλους.
Και που πονάς.

Ένα μυαλό βαρύ το πρωινό απ’ την αγρύπνια-

Ένα πουλί που τραγουδά σαν θέλει το χαρμόσυνο να δείξει πως λαμβάνει χώρα-

Ένα γεγονός ελπίδας που αναιρείται μες το φως που έρχεται από παντού-

Και η υπερηφάνεια τ’ ουρανού που γράφεται σαν ποίημα δίχως λέξεις.


Από την νύχτα έμεινε το μόνο άστρο που χρησιμοποίησες ν’ ανέβεις
Ψηλά-ψηλά μέσα στην πιο ευλογημένη έμπνευση

Υλοποιημένη τώρα

Ακούγεται με κελαηδήματα των πρωινών πουλιών.

14.7.2008