ΑΠΩΛΕΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ..

Ήταν ο πράος ήλιος, το διάφανο γυαλί,
το στρωτό γάλα της χλόης, ο κάμπος,
ο ουρανός, το όχι άγχος, η ψυχή,
η πνευματική κλωτσιά στο ανεξήγητο του θανάτου..

Μετά η τσέπη του παντελονιού, το συμφέρον,
τα μανίκια του κλέφτη, η προέκταση του εγώ,
η εξουσιαστική ύπαρξη, το τέρας το ασυμπάθιστο.

Χάθηκαν όλα μ’ έναν πάταγο: σπίτια
της ευτυχίας, χαρούμενοι ουρανοί.
Η υγεία που χάθηκε, ο ένστικτος
νόμος βασίλεψε·
χορεύοντας σαν τρελός μες το μυαλό που το σκοτείνιαζε
η κακία.

Μ’ έναν βαρύ ρυθμό τα μάθαμε όλα αυτά-
εμείς οι ίδιοι
συμμετέχοντας στα γεγονότα…

Αυλίδα 23.1.1983